دیدگاه کودکان در مورد خوبی و بدی

     

خوب و بد از منظر کودکان چگونه تعریف می شود؟ درک کودک از درست و نادرست و رفتار خوب و بد چیست؟

کودکان پر از سؤل هستند؛ سؤال درباره ی همه ی اتّفاقات و رویدادهایی که در اطراف‌شان وجود دارد. درباره ی اینکه چرا این کار اشتباه است و چرا آن کار دیگر خوب و درست است. والدین هم سعی می‌کنند با صبوری و با زبانی قابل فهم علت این درست و نادرستی را برای آن ها توضیح دهند.

حال قصد دارم در این مطلب نظرات کودکان در مورد خوبی و بدی را بیان کنم. به همین دلیل از چند کودک زیر 10 سال (بین 7 تا 9 سال) در این مورد سؤالاتی کردم و از آن ها خواستم تا خوبی و بدی را از نظر خودشان نقاشی کنند.

هر یک از این کودکان دیدگاه ها و نظرات جالب و متفاوتی داشتند.

دو نفر از کودکان فرشته و شیطان را نقاشی کردند. یکی از آن ها خوبی را مهربانی و بدی را نفرت می دانست و می گفت؛ فرشته خوب و شیطان بد است. کودک دیگر خوبی را مهربانی، دوست داشتن و بخشندگی و بدی را خبیث بودن، دل شکستن و زورگویی تعریف کرد.

یکی دیگر از بچه ها اینطور بیان کرد که هر کس مهربان و خوب باشد می تواند دوستان خوبی پیدا کند و هر کس بد باشد هیچ دوستی ندارد. مثلاً در نقاشی خود در یک طرف دو دختر بچه را کشید که یکی به گل ها آب می دهد و دیگری به جوجه ها دانه می دهد و گفت؛ این دختران دوستان خوب و مهربانی هستند ولی در طرف دیگر دختری را تنها کشید که آشغال به زمین می ریزد و گفت این دختر هیچ دوستی ندارد چون دختر بدی است. 

نظر او این بود که خوب بودن مثل به حرف بزرگ ترها گوش دادن و کمک کردن و بد بودن مثل فحش دادن، به حرف مادر و پدر گوش ندادن و به گل و گیاه آسیب رساندن است.

و در آخر کودک 7 ساله ی دیگر گویا هیچ درکی از بدی نداشت و فقط خوبی را کشید و گفت؛ خدا خوب است و خدا را نوری در آسمان کنار خورشید فرض می کرد.

نتیجه ای که از این دیدگاه ها گرفتم این بود که کودکان با توجه به افکاری که در ذهن دارند یا چیزهایی که شنیده اند و یا آن را به چشم دیده اند و عقاید خانواده و والدینی که آن ها را به کارهایی تشویق و یا آن ها را از اعمالی باز داشتند و تنبیه کردند (اکثر کودکان کارهایی را که تشویقی به دنبال دارد خوب و اعمالی را که با تنبیه روبرو شود بد می دانند)؛ نظرات متفاوتی در مورد خوب و بد دارند.